Turystyka

Konin

Konin – miasto powiatowe położone nad Wartą, ok. 100 km na wschód od Poznania, wzdłuż trasy kolejowej Poznań – Warszawa. Ok. 2 km dzielą nas od stacji kolejowej do konińskiej Starówki. Ulicą Dworcową, mijając urokliwy pomnik Fontannę Koń, wzdłuż  Trasy Warszawskiej,  poprzez Most Toruński przechodzimy Wartę i znajdujemy się starej części miasta.

Przy pl. Wolności 16, jego południowym boku, mieści się najstarsza zachowana świecka budowla w mieście. Położona przy dawnym rynku dwukondygnacyjna kamienica Zemełki została w pierwotnym kształcie wzniesiona w 2 poł. XVI w. Przez kolejne stulecia zmieniała właścicieli będąc wielokrotnie przebudowywaną. Niemniej jednak zachowały się pierwotne elementy budowli: w południowo-zachodnim narożu parteru zachowała się izba kryta sklepieniem kolebkowo-krzyżowym, a przelotowa sień oraz dwie piwnice kryte są sklepieniami beczkowymi. Była ona w 2 połowie XVII i w XVIII w. jedynym w pełni murowanym domem w mieście. Tutaj schronili się mieszkańcy Konina w trakcie walk ze Szwedami i związanego z tym pożarem miasta w 1656 r. Z miejscem tym związane jest wiele wydarzeń na trwale zapisanych w historii Konina, o czym świadczy szereg pamiątkowych tablic znajdujących się na jej murach.

Kierując się na zachód dochodzimy podczas 3 minutowego spaceru do budynku usytuowanego przy ulicy Mickiewicza 2 do powstałego w XVIII w. pierwszego drewnianego domu modlitwy starozakonnych. Na jego miejscu w 1830 r. Starsi Synagogi wznieśli nową, murowaną synagogę. W późniejszym czasie dobudowano tzw. babiniec, czyli pomieszczenie dla kobiet. Sklepienie sali modlitewnej oparto na czterech potężnych filarach, pomiędzy którymi urządzona była bima (almemor), czyli miejsce na podium otoczone balustradą, służące do czytania rodałów i innych czynności obrzędowych.

Wracamy z powrotem na ulicę 3 maja i dochodzimy do dwukondygnacyjnej klasycystycznej budowli powstałej po pożarze, który w 1796 r. strawił znaczną część zabudowy miasta wraz z dotychczasowym ratuszem, tradycyjnie znajdującym się pośrodku rynku. Podjęto wówczas zakrojone na szeroką skalę prace zmierzające do uporządkowania zabudowy miejskiej, w związku z czym zrezygnowano ze średniowiecznej koncepcji urbanistycznej miasta. Pomiędzy 1796 a 1803 rokiem wzniesiono nowy ratusz na planie trapezu zwężającego się ku fasadzie. Przeprowadzony remont w latach 1829-1830 ustanowił jego ostateczny kształt znany nam dziś.

Przecznicę dalej stoi słynny romański kamienny słup ustawiony w 1151r. w połowie drogi z Kruszwicy do Kalisza, uznawany za najstarszy znak drogowy w Polsce. Tuż obok niego kościół św. Bartłomieja, najstarsza zachowana świątynia wybudowana po 1331 r. z gotyckim prezbiterium oraz renesansową południową kaplicą Zemełki i ośmioboczną kopułą z latarnią.

Idąc dalej ok.1 km na południe dochodzimy do klasztoru oo. Reformatów założonego w XVII w. W 1727 r. dzięki fundacji Teofili Wiśniowieckiej wzniesiono nowy murowany barokowy kościół oraz zespół dwukondygnacyjnych pomieszczeń klasztornych. Wewnątrz kościoła znajdujemy trzy późnobarokowe ołtarze z poł. XVIII w., zrekonstruowane po 1945 r. z ocalałych fragmentów. W klasztorze parter posiada sklepienia krzyżowe, a refektarz nakryty został sklepieniem kolebkowym z lunetami. Klasztor został skasowany w 1864 r., a zabudowania poklasztorne wraz z kompleksem budynków gospodarczych i częścią ogrodu zajęło wojsko rosyjskie. Reformaci powrócili do klasztoru w 1919 r., z którego zostali ponownie usunięci w czasie okupacji hitlerowskiej. Po wojnie ponownie powrócili zakonnicy, a świątynia została zrekonstruowana.

Podziękowania za zdjęcia dla Urzędu Miejskiego w Koninie